Projekt stacji rozwija i interpretuje motyw modernistycznego pawilonu na skraju polany, kontrastując przy tym z widokiem kominów pobliskiej huty. W warstwie symbolicznej i znaczeniowej spierają się w nim watki cywilizacji przemysłowej z pragnieniem codziennego kontaktu z naturą. Monochromatyczność kamiennych peronów kontrastuje z ognistoczerwonym, drewniano – stalowym, wnętrzem naziemnych pawilonów i grafitowymi elewacjami z charakterystycznej dla Żoliborza i Bielan szarej cegły. Stalowy, ekspresyjny i mechaniczny trejaż zwieńczenia poddaje się gęstym, zielonym pnączom wspinającym się wzdłuż wielkich przeszkleń ścian. Detal i kompozycje materiałowe zostały zainspirowane modernizmem lat 60. Epoką wolnej myśli i humanistycznego optymizmu, podróży w kosmos i wypraw na Księżyc, wiary w możliwości człowieka oraz jego architektury – społecznej, funkcjonalnej, abstrakcyjnej, łamiącej konwenanse i konwencje.
Obsługujemy pliki cookies. Jeśli uważasz, że to jest ok, po prostu kliknij "Akceptuj wszystko". Możesz też wybrać, jakie chcesz ciasteczka, klikając "Ustawienia".