Konkurs Międzynarodowe Centrum Muzyki w Żelazowej Woli

Projekt poszukuje ekspresji architektonicznej wyrastającej z polskiego rodowodu muzyki i samego kompozytora. Zawiera metaforyczne odniesienia do tradycji polskiej architektury drewnianej i pejzażu Mazowsza.  Jednym z wątków semantycznej idei jest drewniana konstrukcja i bryła z podcieniami oraz dominujące pochyłe dachy. Muzyka powraca do polskiego pejzażu i pod symboliczne strzechy. Wykonywanie utworu we współczesnej XXI wiecznej Sali Koncertowej zbudowanej głównie z drewna, w kontakcie z otoczeniem i pejzażem poprzez częściowo przezierne, przepuszczające światło i powidoki fragmenty ścian pozwoli w najstosowniejszy sposób wzmóc siłę ekspresji i odbioru tej muzyki. Związek z pejzażem podkreślony jest także przez bezpośrednie relacje widokowe zespołu Sal Koncertowych, Holu Głównego i tarasu z domem urodzin Chopina. Użycie lokalnych materiałów – gontu, drewna, ścian murowanych wraz z archetypicznym podjazdem i roślinnością ogrodową ganku, wpisują współczesny technologicznie projekt w strumień ciągłości historycznej polskiej architektury regionalnej oraz rodzimej kultury materialnej.

Projekt oszczędza zastany teren zabudowując zaledwie jego połowę – na pozostałej połowie założony jest ogólnodostępny romantyczny, współczesny ogród.

Budynek jest elementem pejzażu; przestrzeń publiczna budynku została przykryta w poziomie zwieńczenia naturalnego wzniesienia terenu. Od strony południowej zespół Sal Koncertowych postrzegany jest jako zatopiony we wzgórzu, a jego dachy od tej strony wyrastają niewiele ponad 4 metry nad naturalny poziom terenu, współtworząc pejzaż tradycyjnego siedliska.