Centrum Innowacji i Zaawansowanych Technologii Politechniki Lubelskiej

Miejsce. Kontekst historyczny
Nazwa dzielnicy Rury wywodzi się od wodociągu staropolskiego doprowadzającego wodę pitną do miasta kanałem wzdłuż lewego brzegu Bystrzycy. Z czasem cały pas gruntów nadbrzeżnych zaczęto nazywać Rurami, przy czym dzięki nadaniu dla poszczególnych klasztorów dzieliły się one na Rury Brygidkowskie, Jezuickie, Świętoduskie, Bonifraterskie i Wizytkowskie. Z nich interesują nas Rury Jezuickie. Powstały one w wyniku scalenia kilku folwarków i pól nabytych przez lubelski zakon jezuitów w przeciągu wieku XVII. W drugiej połowie XVII w. utworzony przez jezuitów folwark na Rurach osiągnął wielkość 6 i pół łana i rozciągał się od rzeki Bystrzycy do wsi Konopnicy i Sławinka. Z chwilą kasaty zakonu w 1772 r. folwark Rury Jezuickie wraz z podległą mu wsią przekazany został na cele Funduszu Edukacji. Jak wynika z inwentarza z 1774 r. jezuici w czasie administrowania majątkiem poczynili szereg inwestycji rozbudowując znacznie zaplecze gospodarcze. Przede wszystkim w latach 1770-tych wznieśli murowany dwór wraz z zabudowaniami usytuowany w miejscu, które należy identyfikować z istniejącą w dalszym ciągu zabudową podworską zachowaną przy ul. Nadbystrzyckiej 38 a pochodzącą jednak z okresu późniejszego. Do zespołu folwarcznego prowadziła od dawnej drogi do Zemborzyc przekształconej w ul. Nadbystrzycką aleja dojazdowa wysadzana akacjami. Dwór jezuicki sprzed 1774 r. był murowany, parterowy, podpiwniczony, pokryty gontem. Jego nadbudowa nastąpiła ok. poł. XIX w.. Kolejne przebudowy z II poł. XIX w. doprowadziły go do obecnego kształtu architektonicznego. W pobliżu dworu znajduje się kilka bezstylowych budynków gospodarczych i klasycystyczny murowany spichlerz z poł. XIX w. z dwukolumnowym portykiem wgłębnym.

Urbanistyka. Otoczenie. Dostępność
Projektowany budynek zlokalizowany jest na fragmencie działki nr 2/12 położonej w Lublinie przy ul. Nadbystrzyckiej 36/42, w obrębie 28 – Rury Jezuickie. Jest to część obszaru, dla którego sporządzono obowiązujący i aktualny Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego uchwalony Uchwałą nr 1688/LV/2002 Rady Miejskiej w Lublinie z dnia 26 września 2002 r. (Dziennik Urzędowy Województwa Lubelskiego nr 124, poz. 2670 z dnia 24 października 2002 r.). Działka nr 2/12 wchodzi w skład obszaru opisanego jako „Tereny uczelni wyższych i usług nauki”, oznaczonego na rysunku Planu symbolem UN. Wzniesienie projektowanego budynku w proponowanym kształcie, funkcji i formie jest zgodne z zapisami powyższego planu.
Ze względu na to, że przez zachodni fragment działki wyznaczonej pod inwestycję przebiega ustanowiona Planem Strefa Ochrony Dalekich Widoków Sylwety Miasta Historycznego DW, wykonano analizę widokową wymaganą dla nowych obiektów kubaturowych powstających w granicach Strefy. Analiza ta przeprowadzona z wyznaczonego punktu obserwacji dalekiego widoku, tj. punktu DW2 zlokalizowanego w okolicach wiaduktu kolejowego przy ul. Janowskiej wykazuje neutralność widokową projektowanego budynku.
Teren, na którym zlokalizowany jest projektowany budynek przylega od strony południowej do ustanowionej Planem Strefy Ochrony i Kształtowania Krajobrazu Kulturowego B31 o charakterze parku kulturowego, obejmującej pozostałości dawnego folwarku jezuickiego. W obrębie Strefy ochronie podlegają: budynek dworu oraz pozostałości zabudowy folwarcznej w postacie spichlerza i budynku gospodarczego, a także reliktowo zachowany układ parkowy wraz z przedpolem ekspozycji biernej i czynnej w obszarze od skarpy do rzeki Bystrzycy. Projektowany układ urbanistyczny wraz z projektowanym układem pejzażu posiada cechy, dzięki którym realizuje postulaty Planu dla opisanej Strefy oraz porządkuje istniejące założenie i wzbogaca je dodatkowo o nowe wartości. Projektowany budynek tworzyć będzie północno-wschodnią pierzeję odtworzonego dziedzińca folwarcznego, zlokalizowanego w centralnej części dawnego folwarku, a obecnie w centralnej części kampusu uczelni. Główne wejście do projektowanego budynku przylega do projektowanego dziedzińca i jest dostępne przez kładkę przerzuconą nad naturalną fosą otaczającą budynek od strony południowo-zachodniej. Dojazd samochodów ciężarowych wraz z dostępem do pomieszczeń zlokalizowanych na pierwszej kondygnacji nadziemnej zapewniono od strony północno-wschodniej, od strony północno-zachodniej i od strony południowo-zachodniej i zrealizowano przez projektowaną drogę biegnącą wokół budynku wykorzystując istniejące ukształtowanie terenu. Dojazd samochodów ciężarowych wraz z dostępem do pomieszczeń zlokalizowanych na drugiej kondygnacji nadziemnej zapewniono od strony północno-wschodniej i zrealizowano przez projektowaną żelbetową estakadę poprowadzoną wzdłuż północno-wschodniej elewacji budynku, która następnie przechodzi w otaczające projektowany budynek od strony południowo-wschodniej oskarpowanie. Po szczycie projektowanego oskarpowania poprowadzono łagodnie opadającą drogę prowadzącą na poziom parkingu dla samochodów osobowych zlokalizowanego u stóp skarpy. W projektowanym oskarpowaniu zostaną umieszczone m.in. terenowe czerpnie powietrza. Oskarpowanie będzie obsadzone zielenią niską i trawami łąkowymi. Z parkingu, przez przejścia w oskarpowaniu, poprowadzono wjazd i wyjazd na zadaszony dziedziniec wewnętrzny, do którego przylegają m.in. pomieszczenia techniczne zlokalizowane na kondygnacji podziemnej. Zaprojektowano także dwu- kondygnacyjny parking dla samochodów osobowych zlokalizowany na zapleczu budynku dawnego spichlerza, przylegający do projektowanego dziedzińca. Parking połączony jest funkcjonalnie z głównym wejściem do projektowanego budynku.

Projekt pejzażowy. Ukształtowanie terenu.
Zaprojektowany dla budynku Centrum Innowacji i Zaawansowanych Technologii Politechniki Lubelskiej pejzaż jest równie ważny jak sam budynek główny. Nawiązujące do historii Rur Jezuickich ukształtowanie terenu o zmiennej wysokości poprzez system skarp i formowania mas ziemnych obsadzonych zielenią łąkową tworzy swoistą rzeźbę przestrzenną. Rozrzeźbienie pejzażu charakterystyczne dla krajobrazu lessowego kryje w sobie drogi, place postojowe i manewrowe. Wielowątkowy, częściowo geometryczny, częściowo naturalny układ oskarpowań i terenu dialoguje jako przestrzenna rzeźba z minimalistyczną bryłą budynku Centrum. Interakcja tych dwóch przestrzeni zestawiona z bryłą zabytkowego dworu daje w rezultacie pejzaż ciągłości kulturowej, nowoczesności i technologii XXI wieku wyrastający z tradycji i kultury miejsca.

Architektura. Forma. Funkcja. Materiały użyte do budowy.
Zaprojektowano budynek na planie prostokąta o wymiarach w osiach konstrukcji 97,20m x 48,60m, z dylatacją poprzeczną dzielącą plan na dwa kwadraty o wymiarach 48,60m x 48,60m, trójtraktowy o szerokości traktu równej 16,20m. Budynek posiada cztery kondygnacje nadziemne i jedną podziemną. Na trzech kondygnacjach nadziemnych zlokalizowano pomieszczenia 32 laboratoriów i pracowni badawczych, na czwartej kondygnacji nadziemnej zlokalizowano pomieszczenia administracyjno biurowe i taras użytkowy. Na kondygnacji podziemnej zlokalizowane są pomieszczenia techniczne. Wysokość podstawowej prostopadłościennej bryły budynku wynosi 18,10m. Całkowita wysokość budynku 22,60m.
Trakty zewnętrzne zaprojektowano jako dwie nawy o wymiarach osiowych dł. x szer. x wys.: 97,20m x 16,20m x 16,40m, które mogą być dzielone na mniejsze kubatury o zróżnicowanych wysokościach: jednej, dwóch lub trzech kondygnacji oraz dowolnej długości. Podziały w poziomie prefabrykowanymi, modułowymi stropami o rozpiętości 16,20m, podziały w pionie lekkimi ściankami działowymi. Równolegle do przestrzeni naw, na całej ich długości i wysokości, zaprojektowano przestrzenie o szerokości 160cm biegnące przez całą wysokość i długość budynku, służące dla prowadzenia instalacji. Dzięki takiemu usytuowaniu szachtów i takiemu ich gabarytowi, będzie można doprowadzić i odebrać dowolne media, stosując potrzebne przekroje kanałów, w dowolne miejsce nawy, do dowolnie skonstruowanego układu pomieszczeń. Przestrzeń instalacyjna szachtów nie będzie wydzielana przegrodami. Będzie to możliwe dzięki zastosowaniu płaszczowych obudów i izolacji zapewniających wymaganą odporność ogniową indywidualnie dla poszczególnych kanałów. Uzyskany zostanie w ten sposób bezpośredni dostęp do instalacji z możliwością ich montażu, demontażu, uzupełnień itp. Równolegle do przestrzeni szachtów instalacyjnych zaprojektowano układ komunikacji poziomej w postaci korytarzy i pionowej w postaci prostych wielobiegowych schodów stalowych łączących wszystkie kondygnacje oraz trzonów zawierających windy i ewakuacyjne klatki schodowe. Projekt przewiduje zastosowanie na stropach modułowych podłóg technicznych dla prowadzenia instalacji kablowych do dowolnego miejsca w każdym pomieszczeniu. Rozwiązanie takie umożliwia dowolną aranżację pomieszczeń. Urządzenia techniczne o dużej masie ustawiane będą bezpośrednio na stropie. Funkcjonalne przejścia ze strefy korytarza do pomieszczeń w nawach realizowane będą przez przestawne modułowe kładki o konstrukcji posiadającej odpowiednią odporność ogniową. Ściany działowe wykonane będą jako lekkie konstrukcje z płyt gipsowo-kartonowych na profilach stalowych z zastosowaniem potrzebnych parametrów akustycznych. W przypadku konieczności zapewnienia dostępu światła naturalnego do pomieszczeń zlokalizowanych w głębokich traktach ściany działowe wykonane będą jako konstrukcje modułowe przestawne z profili aluminiowych lub stalowych wypełnianych zestawami szklanymi o odpowiednich parametrach akustycznych. Projekt przewiduje wykorzystanie sufitów podwieszonych jako elementów zamykających kubaturę wybranych pomieszczeń i poprawiających warunki akustyczne. Fasadę budynku stanowi lekka obudowa z profili aluminiowych lub stalowych z przekładkami termicznymi wypełniana, w zależności od: funkcji pomieszczeń znajdujących się za fasadą, wymogów technologicznych, wymogów doświetlenia lub ograniczenia światła słonecznego itp., pakietami dwu lub trzyszybowymi ze szkła przeziernego lub matowionego oraz płytami wielokomorowego poliwęglanu przeziernego lub matowionego. Wypełnienia fasady będą mogły w zależności od potrzeb posiadać funkcję otwierania, uchylania, przesuwania, będą mogły być wyposażone w żaluzje, rolety itp. Ponadto, w przypadku konieczności przearanżowania podziału przestrzennego w nawach elementy fasady będą demontowalne i umożliwią wyprowadzenie lub wprowadzenie do wnętrz naw prefabrykatów stropowych oraz elementów wyposażenia takich jak suwnice, podnośniki itp. Tym samym, uzyskano układ przestrzenny, który może być różnorodnie modyfikowany oraz przekształcany zarówno w trakcie dalszego procesu projektowego jak i w czasie eksploatacji budynku bez naruszania podstawowych elementów odpowiadających za sprawne jego funkcjonowanie.